Bir gün Behlül bir sokaktan geçerken, bir hocanın öğrencilerine şunları söylediğini duydu: "Ben üç konuda İmam Sadık (a.s.) ile aynı fikirde değilim!!
Birincisi 'Allah görülmez' diyor. O zaman eğer görülmüyorsa, varlığı da yoktur.
İkincisi 'Allah şeytanı cehennemde ateşte yakacak.' diyor. Oysa şeytanın kendisi ateşten yaratılmıştır ve ateş onun üzerinde etkili olmaz.
Üçüncüsü ise 'insan yaptığı işleri kendi iradesiyle yapar.' diyor. Oysa durum böyle değildir, zorunlulukla yapar, bu yüzden mükafata layık değildir."
Tam bu sırada Behlül oradan geçiyordu. Hemen bir taş alıp ona doğru fırlattı. Taş, hocanın alnına değdi. Hoca ve öğrencileri onun peşine düştüler ve onu hâkimin yanına götürdüler.
Hâkim sordu: "Olay nedir?"
Hoca dedi ki: "Ben öğrencilere ders veriyordum, Behlül taşla başıma vurdu..."
Behlül sordu: "Acıyı görüyor musun?"
Hoca: "Hayır."
Behlül: "O zaman acı yoktur.
İkincisi, sen topraktan yaratılmadın mı? Bu taş da topraktan, o zaman üzerinde etkisi olmamalı.
Üçüncüsü 'İnsanın iradesi yoktur.' demiyor musun? O zaman ben zorunlu olarak yaptım ve ceza almaya layık değilim."
Hoca, Behlül'ün mantıklı ve akılcı cevaplarını duyunca hâkimin önünde mahcup oldu ve kalkıp gitti... 
Kaynak: Dastan-i Rastan Kitabı